Vanochtend al redelijk op tijd naar het Capital Gymnasium waar de kleine finale en de finale van het mannen volleybal werden gespeeld. Kijken of we ter plekke kaartjes konden scoren. Als rasechte onderhandelaar (niet dus) dreigde ik er al snel uit te komen met een vrouwtje dat 2 kaartjes verkocht. Roy wilde nog even rustig verder kijken. Ik had me ingesteld op een veel hoger bedrag, dus het viel me eigenlijk allemaal wel mee. Uiteindelijk voor een 20% boven de nominale waarde gekregen. En dus naar binnen!
Rusland-Italië was vrij snel voorbij. Gelukkig maar, want dit was nu de 3e keer dat we Italië zagen spelen. Brons voor de Russen dus, die maar net van de VS hadden verloren in de 1/2 finale. Daarna de kraker, of dat moest het in ieder geval worden, tussen Brazilie en USA. Het was een echte wedstrijd met erg gaaf volleybal (inmiddels heb ik ook maar besloten nog een jaartje door te gaan…). Ik vond het echt jammer dat er geen 5e set kwam, maar de VS waren deze wedstrijd net iets beter. En ik dacht nog zo dat Brazilie op revanche uit was voor de verloren halve finale in de World League. Dat kwam er dus toch niet uit. Goud voor USA, met Clayton Stanley (nr 13) als grote man: letterlijk en figuurlijk. (Het is een sprongservice op de foto!)
Na het volleybal rustig even gegeten bij de pizza hut, ons 3e restaurant bezoek in 2 weken. We waren zo blij met een ‘normale maaltijd’ dat we 2 large ‘super supreme’ pizza’s bestelden. Toen de lieve serveerster vroeg of ze het goed had begrepen, dacht ik dat ze het niet goed had verstaan. Toen ze geserveerd werden, begreep ik haar vragende blik ineens. We kwamen allebei net tot de helft.
Vervolgens (het was al half 5) naar het HHH voor de afsluiting daar, zowel van het HHH zelf als van de spelen. Op het grote scherm de sluitingsceremonie gekeken. Even voor alle duidelijkheid: in het HHH hebben ze continu Nederland 1 opstaan. Goed satelliet werk dus denk ik.
Wij hebben dus ook het commentaar van Waldorf en Statler (de 2 oude grijze Muppets) erbij gehad. Goeiedag! Ik vond Snoeks en Ten Napel tijdens de openingsceremonie al flauw, maar dit sloeg alles. En dan is er een keer een heel belangrijk moment, bijv. Jackie Chan komt in beeld; verzint Frank Snoeks minstens 10 minuten later dat hij ineens ziet dat Jackie Chan, de filmster, in beeld is. Enkele voorbeelden van 1-2-tjes tussen de heren.
‘Ik denk dat we minder vuurwerk geleverd krijgen dit jaar’
‘Londen-Beijing in die bus, dat lijkt me niet zo comfortabel’ ‘Nou, in 4 jaar red je het wel’
‘Dat hotel van zeven sterren, waar jij zat Evert’ ‘Ja, met 500 RMB dagvergoeding’
‘Er is ook een land met 8 gouden medailles: Phelps-land’
En zo gingen ze nog even door. En een leuk detail in de toespraak van de Chinese ex-burgemeester van Beijing. Gehoord?
‘Er is door 204 landen en REGIO’s hard gestreden op deze Olympische Spelen.’
We hebben dus ook nog even gekeken naar de burgemeester van Londen, die met in acht neming van geen enkele etiquette (jasje open, handen in de zak etc) de vlag in ontvangst nam. En het vuurwerk, het was niet te zien maar wel te horen toen we eenmaal buiten kwamen. Dat kunnen ze als geen ander, hoe krijg je nou 5 Olympische ringen de lucht in! Een waardig afscheid, en het doven van de vlam doet je wel even terug denken aan het moordend tempo waarin de afgelopen 2 weken voorbij zijn gevlogen. Een unieke maar zeker slopende ervaring.
We zijn een keer redelijk op tijd thuis, en hebben morgen de hele dag een taxi tot onze beschikking om ons muur-avontuur te begeleiden.
