Op donderdag 27 juli zijn Fleur en ik jarig. Altijd een bron van hilariteit als andere mensen horen dat we beiden op dezelfde dag jarig zijn (die zes jaar verschil hebben we het maar niet over). Dus met Marleen bij de bakker weer taartjes gehaald en ontspannen de dag begonnen. We hebben deze dag een uitje naar Chateau de Vizille, waarin ook het museum van de Franse Revolutie gevestigd is. We waren gewaarschuwd voor bloederige schilderijen over veldslagen en guillotines die live in werking waren vastgelegd. Maar dat viel mee. Wel een uitgebreid museum en een mooi park achter het kasteel.

Gedurende de dag natuurlijk veel berichtjes ontvangen: Whatsapp van veel vrienden, het thuisfront ouders/schoonouders via FaceTime; (oud-)collega’s via LinkedIn en Facebook natuurlijk. Na terugkomst op de camping lekker met zijn 4-en gezwommen en weer bij het bistrootje op de camping gegeten.

Op vrijdag wilde ik het gaan proberen. Alpe d’Huez beklimmen. Lang verhaal kort, na andere halve bocht ben ik omgekeerd. Optelsom van niet helemaal fit, het lichtste verzet op mijn fiets dat 11-12 % niet enigszins comfortabel rondkrijgt, en natuurlijk voor het grootste gedeelte mijn gewicht en postuur dat net een tikke zwaarder is dan Jonas Vingegaard. Had nog wel een bocht verder gekund, en als ik echt had doorgezet misschien nog verder, maar daar had ik gewoon de energie niet voor. Wel nog even doorgefietst naar Lac du Verney om toch nog enkele kms in de benen te krijgen.

Fleur en Elise zijn nog even teruggegaan naar Venosc voor het betere shoppen bij de boetiekjes. En Marleen en ik zijn met de vrijwel nieuwe gondel vanuit Allemond naar boven gegaan, niet goed wetende dat we na 20 minuten stijgen ook bij de meren uitkwamen boven Alpe d’Huez, waar we eerder al sturend en stijgend met de auto naartoe waren gepuft. Even rond gekeken en toen weer terug. Bijna beneden zagen we allemaal miertjes de stuwdam afrijden: alle wielrenners die deelnemer waren aan de Alpe d’Huez triathlon. De dag eerder was de zwaarste geweest: 2 km zwemmen in Lac de Verney. 120 km fietsen met 3200 hoogtemeters (en Alpe d’Huez als laatste) en daarna nog 20km hardlopen met nog enkele honderden hoogtemeters. Heb nog 1 seconde overwogen om volgend jaar mee te doen, en me toen meteen zelf voor gek verklaard.

Op zaterdag was het Fleurs beurt om dé Alpe te lijf te gaan. En de bikkel komt gewoon na 1 uur 40 minuten boven! 7 stops (om even van het uitzicht te genieten), maar volledig doorgezet en de finish bereikt. Respect!

’s Middags hebben we nog 1 keer gezwommen met zijn vieren. ’s avonds uit eten in Bourg d’Oisans en toen was het inpakken geblazen. De tussenstop bij Metz had wellicht niet gehoeven: we waren er al om 15 uur, hadden dus door kunnen rijden. En het was ook nog een redelijk geestdodende plek. De enige troostende gedachte was dat als we wel waren doorgereden we in de F1 chaos rond Spa waren terechtgekomen. Dus nu paar uurtjes tijd doden, lekker gegeten bij de buren in het IBIS hotel, genieten van een veel beter bed dan in de stacaravan en maandag na het ontbijt weer verder. Kwart over 1 reden we Nijmegen in. Onze tuin zag eruit alsof er iemand elke dag 4 keer had gesproeid. We kwamen er al snel achter dat dat ook gebeurd is. En tot op de dag van nu nog steeds!

Kortom: een vakantie die is voorbij gevlogen, beide meiden hebben genoten. Prachtige omgeving. Lekker gefietst en ik heb nog een goede reden om nog eens terug te gaan!

/