Onze regio (zuid) had al op 6 juli vrij. Dus nadat Marleen uit de kleuterklas richting groep 3 was ‘gegleden’, en Elise al twee weken Gym3 aan het afbouwen was, vertrokken we op zaterdag meteen richting onze bestemming: Normandië. Iedereen die we het vertelden was eensgezind. Prachtige streek, maar ‘jullie nemen wel risico met het weer’, kregen we steevast te horen. ‘Welnee’ zeiden we. Komt goed. Voordeel dat bijna geen Europeaan nog vrij heeft, was dat we vrijwel zonder vertraging naar onze bestemming konden rijden. Rond een uur of 4 ’s middags kwamen we aan op onze 5-sterren Sandaya camping. In een huisje dat erg leek op de huisjes van de afgelopen jaren, maar waar bij binnenkomst geen stroom was. Na twee meldingen bij de receptie vonden we (Fleur) in de WC (!) de meterkast waar alle schakelaars naar beneden stonden. Ons niet bedacht, alle knoppen naar boven geplaatst, en ‘lo and behold’, daar ging de koelkast aan, de verlichting etc.
s Avonds meteen maar in het restaurant van de camping gegeten. Een en ander was flink vernieuwd (restaurant, terras, winkeltje etc) dus aan de ene kant was het netjes, aan de andere kant nog wel kaal, sfeerloos en niet gezellig. Groen ontbrak nog. Het eten duurde even, maar was niet slecht. Hebben er overigens niet nog eens gegeten, op af en toe een ijsje na.
Op zondag reden we meteen naar Bayeux, het bekende dorpje op ongeveer een half uur tijden. Want daar was de laatste dag van een middeleeuws (jaarlijks) festival. Dat vond Marleen natuurlijk wel interessant. En wij ook. Lekker druk, wel wat dreigend weer met af en toe een bui, maar dat bleek 10 dagen een terugkerend thema te worden. Wat nou wisselvallig en fris weer. De enige ‘troost’ was dat men in Nederland ook genoeg te klagen had.
Maandag was het tijd om de camping verder te verkennen, incl het zwembad: deels overdekt, deels buiten met enkele grappige glijbanen. Het water was of niet of heel weinig verwarmd, lees: koud. Je moest echt even wennen! De rest van dag hebben Fleur en ik nog even ons eerste fietsrondje gemaakt. Conclusie: prachtige omgeving, maar het wegdek is soms echt abominabel slecht.
Dinsdag ging het richting Caen. Nog niet het stadscentrum maar het Memorial voor de 2e wereldoorlog. Na een hele lange tijd in de rij staan bij een dame die op haar elf-en-dertigst iemand aan het helpen was kregen we toch de kaartjes en konden we naar binnen. Zoals alles over WOII in Normandië, ook dit weer indrukwekkend. Op de terugweg even bij een supermarkt (Hypermarché) langs om boodschappen te doen. Dit was er weer zo eentje waarin je verdwaalt en je als je iets vergeten bent in het begin, zo een paar honderd meter extra loopt.
