Die glimlach bleef er nog even op vanochtend. Eerst een geweldig ontbijt gehad van onze vriendelijke dame van de B&B. Ook dat is weer persoonlijk. Ze bakt verse scones, een grote croissant met scrambled eggs ertussen, vers fruit. Wat wil je nog meer. Nou, een omhelzing bij vertrek. Prachtig. Had trouwens goed geslapen en wakker geworden met uitzicht op de langzaam lichter wordende zee.
Toen op weg ( al vrij vroeg, om kwart over 8). Nog even getankt en op naar Tofino. Ik zag nog even de zon schijnen, ik dacht het zal toch niet zo’n dag worden, eindelijk wat lekker weer. Temperatuur was een graad of 6, maar dat is logisch zo vroeg. Al vrij snel na Parkville kom je terecht in het McMillian Provincial Park, en wel in Cathedral Grove. Een zeer oud bos, met hele oude bomen, die zonder waarschuwing kunnen omvallen (zo gaf het bord aan). Daar een korte wandeling gemaakt. Het begon zachtjes te regenen. Kwam ook nog het Duitse stel tegen die een andere kamer in de B&B hadden gehad. We hadden samen ontbeten en zij gingen ook op weg naar Tofino. Na een half uurtje de auto weer in.
En toen veranderde er iets met de regen. Hij werd stromend…..Stromende regen vanaf 9 uur tot over twaalven toen ik in Tofino aankwam. Op zich is het weer een prachtige bergweg langs veel water, maar het werd nu zelfs een beetje link met die harde regen, slecht zicht, plassen op de weg. Onderweg nog even gestopt bij het visitor’s centre van het Pacific Rim National Park. Daar wil ik morgenochtend nog een paar dingen van zien, als ik tenminste niet wegregen. Het lijkt erop dat donderdag, in Vancouver, nog een redelijke dag wordt. Morgen dus niet….. Ook wel grappig dat je in deze contreien in een Tsunami Hazard area rondrijdt. Dus een gevarenzone bij Tsunami’s. En dan zie je ineens een bordje: hier rechts af voor de Tsunami Evacuation Route. Die weg loopt omhoog, en dat lijkt me logisch.
Ik wilde bewust rond de middag aankomen, vanwege die whale watch excursie. Ik had gisteren Jamie’s gebeld, daar ben ik nu meteen naartoe gereden. En inderdaad ze voeren uit. De storm van de afgelopen dagen (waardoor ze alle cruises hadden moeten cancellen) was ietwat gaan liggen. Golven van 6 meter waren nu golven van 3 meter, dus dat kon. Op zich weinig zicht, en wie weet werd het niks, maar wat wil je in de stromende regen de hele middag in een piepklein dorpje doen? Dus toch maar gedaan. Nog even een hele snelle kipburger als lunch gehad aan de overkant, bij restaurant Shelter. Daar zit ik nu weer, als ‘beloning’ want ze regelden het vanmiddag perfect, binnen 15 minuten gegeten en afgerekend. Nu de 10oz ribeye, feature diner. Komt er zo aan. Dan stop ik even met schrijven. Maar goed, dus met ongeveer 15 mensen op de boot. Flink ingepakt, maar je kon binnen zitten, en je kon ook overdekt buiten zitten (hoewel dat met die wind erg relatief is)
Maar ja hoor, de oogst is 2 grote grijze walvissen, die lagen te eten. Daar komen ze hier voor. Om de zoveel tijd wat water de lucht in, dan een groot lijf, geen staart. De reden dat de staart niet veel te zien was, is dat het water daar niet veel dieper was dan ze zelf lang zijn. Dus ze blijven erg horizontaal. Slecht te fotograferen, door de bewolking en de afstand. Ik besef nu ook weer even hoe ik iets unieks heb meegemaakt daar in Argentinië, toen de walvissen continu uit het water aan het springen waren, met een zonnetje op ze gericht. Naast de 2 Grey Whales zagen we nog zeehonden, een arend, zeeotters. En natuurlijk de stapels eilanden die hier liggen. Het werd ook vrij snel droog en ook al was het fris, het was goed uit te houden. En een paar foto’s zijn wel gelukt denk ik. Tegen vieren terug in de haven. Ingecheckt bij een ander motel als dat ik gisteren zei. Zo ben ik al in de war. Bij Harbour View heb ik geboekt (dus geen sushibar, had ik vandaag ook even geen zin in). Even gerelaxed. Nog even naar het strand gereden, daar zie je dat het hier echt een surfers-gemeenschap is. De zon was al bijna onder en daar gingen ze nog, op meters hoge golven proberen te blijven staan. Ik heb nooit gesurfd dus ik heb er geen verstand van, maar het zag er wel vet uit. En nu dus bij Shelter om te eten. Net nog even wat boodschappen gedaan. Chips zijn na deze week natuurlijk weer uit den boze, maar ik heb een klein zakje gekocht, Chipito Pinda. Ik weet niet wat het is, maar bij die chips heb ik het ultieme gezelligheidsgevoel van toen ik een kind was. Ik denk dat we dit bij mijn opa en oma Speelman altijd kregen. Ga ik vanavond laat nog even van genieten (nu het nog kan) Heb ook nog even het hotel in Vancouver geboekt, echt downtown, vlak bij Stanley Park. Als het dan donderdag redelijk weer is, wil ik ook in dat park eens hardlopen. Lijkt me ook wel wat. Moet ook wel, want over 10 dagen is het fietsavontuur met Aram in Friesland al. Wordt zwaar, maar ik zie er wel naar uit.
Eerst nog even 3 dagen genieten in Canada. Morgen om 15.10 weer de veerboot, ik neem aan dat ie gewoon vaart (zondag was alles afgelast vanwege de storm, had ik dat al verteld?) Eten is er nog niet, maar ben nu wel even uitverteld, behalve dan dat het wel weer voorbij is gevlogen. Morgen naar de laatste bestemming.
Zo. Lekker gegeten en weer terug op de kamer. Nog even een stuntje uitgehaald met de iPad in combinatie met de camera. Gevolg: alle foto’s weg…… er staan er nog een heleboel op de iPad en meteen de geheugenkaart eruit gehaald om thuis eventueel wat terug te halen. Handig!