Zaterdag was het weer zover. Mijn (ongeveer) jaarlijkse Pinkpop dag met Marcel, Marc en Michel (en een ieder die we onderweg nog meer treffen). ’s Ochtends bevestigde ik mijn fiets op mijn nieuwe fietsdrager op de trekhaak van de Benz. In de stromende regen wel te verstaan. Dat was niet zo handig. Maar ik dacht meteen: wat er nu valt valt er later niet meer (en wat hier in Delft valt, valt niet in Limburg) Dus eigenlijk moest ik heel blij zijn….. Tegen tienen eindelijk op pad. Wel een beetje wennen met zo’n nieuwe fietsdrager, helemaal als het behoorlijk waait. Je bent toch een beetje gefocust op de binnenachteruitkijkspiegel en je verbeeldt je om de haverklap dat de fiets losser komt te zitten. Kwestie van gewenning denk ik maar. Rond half 1 kwam ik aan in Sittard waar ik werd ontvangen door een klaarwakkere Marcel (van Marcel Events), Michel en even later ook Marc. ZIj hadden er al een dag opzitten, en waren net opgestaan (ongeveer). Op zijn Marcel’s natuurlijk een hele uitgebreide lunch, die een goede bodem moest leggen voor de bierconsumptie later die dag. Die bierconsumptie begon trouwens al een half uur na de lunch, want we namen de eerste vóór vertrek. Godzijdank, want er barstte nog even een flinke bui los, die ons had doorweekt als we op de fiets hadden gezeten. Voor het geval het nog niet duidelijk is, onze intentie was om vanuit Sittard heen en weer naar Landgraaf op de fiets te rijden. Het is ong. 15 km, maar als je weet dat we Duitsland doorkruisen en dat we de beruchte Brunsummerheide moeten beklimmen, wordt het al een beetje een heldentocht. Vrijdag had Marc nog een lekke band gekregen, dus we waren op alles voorbereid. Michel deed nog even een quiz voor vertrek. Fragmentje laten horen, raden wat het is. Doe dat NOOIT met Marc, of wel mét Marc maar niet tégen Marc. Eindstand 48-1 voor hem. 70-er, 80-er, 90-er jaren of nieuwer. 2 noten en Marc roept artiest en nummer. Ongelooflijk. Vlak voor vertrek nog een hilarisch voorval. En zoals vaker met hilarische voorvallen, eiste Marc weer een hoofdrol voor zich op. We waren ons aan het klaarmaken om te vertrekken. Met mijn laatste beweging liep ik zowaar (je moet er een beetje bekend zijn) bijna op tegen het ergerlijk goed schoongemaakte glas naast de voordeur van huize Tenneij. Zo’n 10 cm voor het glasoppervlak kreeg ik in de gaten dat ik er links van me nog een deur openstond, en dat daar wel eens de goede opening zou kunnen zitten. Marcel zag het gebeuren en moest hartelijk lachen. Nou, was zijn opmerking, als je dat was overkomen, dan hadden we je er nog jaren mee kunnen confronteren, en hadden we weer een sterk verhaal gehad. Ik was erg blij dat me die spot bespaard bleef. Nog geen 2 minuten later, waren we met onze fiets bezig, en wat hoorden we….. KNAL! En ja hoor. Een nieuw sterk verhaal diende zich aan, maar nu met in de hoofdrol Marc. Hij beweerde bij hoog en bij laag dat zijn knie datgene was dat lichtelijk werd gestoten, maar een splinternieuwe vlek op neushoogte verraadde toch de frontale botsing…. Maar goed. Op weg dus. Na een half uurtje pikten we Rene Potma op en zo ging het in colonne de bergen (heuvels) over richting Landgraaf. Fiets neerzetten en het terrein op. Ideaal. Meteen even potten (ik weet nog goed dat ik jaren geleden voorstelde om een tientje de man in te leggen, ja naïef hé) en het eerste biertje op het terrein verorberen. Ene Nenad Jakovljevic, 2.03, sloot zich ook aan. Wie? Nenad Jakovljevic! Ja, ik verstond ook Nino of Gino. En toen ik die naam gebruikte verstonden Marcel en Marc ineens Dino. En zo heb je weer een goeie grap 😉 Natuurlijk waren ook de volleyballers en -sters  van VCL weer ruim vertegenwoordigd op het veld voor het hoofdpodium. Qua muziek hebben we actief gevolgd: – Fun. Favoriet van Michel. Op zich wel aardig, maar niet wereldschokkend. Marc en Marcel hadden er nauwelijks een goed woord voor over. En dat moest Michel natuurlijk weer de hele dag aanhoren – The Opposites: niet mijn muziek, maar een fenomenale show. Dus toch nog erg boeiend – C2C in de tent. De 4 wereldkampioenen DJ’s uit Frankrijk. Leuke show en qua muziek sprak me dit wel aan. – Kings of Leon. Dat was best goed. Heeft iets meer rock en dat vind ik natuurlijk wel leuk.

Ik moet toegeven dat ik niet puur voor de muziek ga. Laten we wel wezen: het is geen Dream Theater. Maar in combinatie met de boys, de biertjes, goede gesprekken (ja dat kan echt) een zeer geslaagde dag! De terugweg werd tegen elven aangevangen, en na een tussenstop bij de Mac suisde het naar beneden over de Brunsummerheide. In het donker, met alleen ons minuscule lampjes als verlichting. Een goede nachtrust en een uitgebreid ontbijt waren de beloning voor een dagje uit. Marc en Marcel maakten zich klaar om voor de 3e dag op rij te gaan. Ik stapte in de auto om Delft weer op te zoeken. Mannen bedankt voor de gezellige dag, Marcel bedankt voor de gastvrijheid en tot snel! Deze houden we erin.<