Het is alweer dinsdag. Vandaag volleybal en basketbal (oorspronkelijk hadden we handbal, maar die hadden de coöptatie ineens verplaatst naar Lille! Daar hadden we natuurlijk niets aan). Lekker ontbijtje bij ons bakkertje.
Wat een enorme hal stapten we binnen en hoe heerlijk koel! De dames van Brazilië, speelden tegen Dominicaanse Republiek. Tja: daar had Ned kunnen staan als ze die wedstrijd hadden gewonnen. Brazilië won eenvoudig, onder toeziend oog van o.a. Peter Blangé en Joop Alberda. Weet niet precies waarom zij nou juist deze wedstrijd bekeken, maar het zijn natuurlijk volleybal liefhebbers.
Na de wedstrijd zochten we in een zijstraatje een restaurantje op en ineens zagen we dat er naast ons flink wat selfies genomen werden met een mooie Braziliaanse dame. Ik dacht een model of zo. Maar er ging ook steeds een man mee op de foto! En laat dat nou Murilo zijn, 1 van de Braziliaanse finalisten in 2008, waar ik nog een prachtige foto van heb. Na enig speurwerk kwamen we erachter dat de vrouw Jacqueline Cavalho was, ook oud-international en zijn vrouw. Grappig.
En op naar het basketbal. Op zich jammer dat het geen USA was, maar wel Frankrijk-Canada: ons is verteld dat 2 toekomstig NBA sterren daarbij opgesteld staan. En de arena vol Fransen ging natuurlijk enorm te keer voor het eigen team (en tegen Canada) Mooie ambiance in een prachtige zaal. Frankrijk won (en speelde later ook de finale!)
We hebben nog even het Omega-pavilion bezocht. Interessant hoe tijdmeting, wat Omega al sinds mensenheugenis voor de OS doet, zich heeft ontwikkeld. Van tienden van seconden tot duizendsten, tot speakertjes achterop het startblok bij de atletiek zodat degene het verst van het startpistool daar geen hinder van heeft. En natuurlijk de altijd functionerende klapborden bij het zwemmen. Oh ja: en nog even virtueel een sprintje getrokken tegen Noah Lyles. op verzoek is het filmpje te delen.
We hebben nog even wat sushi verorberd alvorens we nog even de Olympische ‘Vlam” in het donker wilden bezoeken. Voor de mooie, maar oh zo moeilijk te maken foto’s. We waren niet de enige. Het was tegen elven, maar duizenden mensen liepen op het terrein tussen de vlam en het Louvre. Inmiddels waren we erachter gekomen dat we een keer geluk hadden: onze halve finale kaartjes Waterpolo waren precies de goede: namelijk Ned-Spanje.
