Ik ga er niet aan beginnen: “Dit was de mooiste dag tot nu toe”, of zoiets dergelijk. Anders blijf ik aan de gang….of niet. Maar dit was er wel een om in te lijsten! Zit nu trouwens bij de Mexicaan (El Cid) te eten. Net besteld, en op TV is de prijsuitreiking van de Super Bowl. Daar had ik het nog helemaal niet over gehad, maar daar was heel Amerika, en San Francisco al helemaal , natuurlijk van in de ban. De 49-ers hebben verloren. Maar het is als een soort WK finale, waar men naartoe leeft, alleen dan weet je het maar een paar dagen, en nu al weken (misschien maanden) . Je kon geen TV aanzetten of het ging erover. Gisteravond nog een special over een cheerleader die vanwege het feit dat ze niet genoeg was afgevallen niet mocht optreden bij de Super Bowl. Drama…. Mijzelf boeit de sport niet zo, dus ik was rustig foto’s aan het maken van de zonsondergang in Yosemite Park en……

Beginnen bij het begin.

Gisteren trouwens niet meer in het zwembad geweest, was veel te druk. Misschien straks nog even, op zondagavond. En Japans gegeten. Een hele sushi schotel weggewerkt. Heerlijk, zuiver, puur en gezond. Dat voel ik altijd bij sushi. Redelijk vroeg gaan slapen, en toch ook tussen 5 en 6 weer wakker. Laatste restjes jetlag denk ik dan maar.
Om 7 uur zat ik bij het ontbijt. Nu een echt ontbijt. Pancakes (met jam erop) 2 stukken bacon en een gebakken ei. Dus goed gevuld liep ik weer terug naar mijn kamer. Ik vond het chilly (ik hou vol) maar als ik omhoog keek diende zich een geweldige dag aan. Blauwe hemel, en de zon kwam al tussen de bomen doorgeschenen. Nog even gepind en toen op weg, de 41 naar het noorden volgen, tot aan de ingang van het National Park. Onderweg warmde het al iets meer op, kwam de zon steeds hoger te staan, en begon het flink te stijgen en te slingeren. Van 1300m tot iets van 2000m heb ik vandaag bestreken. Bij de ingang even de toegangsprijs afgerekend en toen meteen rechtsaf naar de grote Seqoia’s, zoals California Tree en Giant Grizzly. Zodra ik het park binnen was klonk het uit mijn iPhone (via de ideale USB aansluiting en de speakers van de auto): Good Day Sunshine, van de Beatles. Hoe toepasselijk! Nu was ik rond 8.15 vertrokken uit Oakhurst, en ik kwam erachter hoe vroeg dat was. Na nog 5 auto’s op de weg te hebben gezien in Oakhurst, heb ik er volgens mij geen enkele meer gezien op weg naar het park. Toen ik bij de grote Seqoia’s aankwam op het parkeerterrein, zag ik nog 1 andere auto staan waar een gezin uitkwam. Die heb ik daarna ook niet meer gezien. Ik heb mijn jas aangedaan, heb de rugtas gepakt en heb het korte wandelingetje gemaakt richting California Tree (waar je onderdoorr kunt lopen) en de Giant Grizzly, grootste boom in California. Wat een joekels! En onderweg maar dat mooie spel van de zon door de bomen, ook al was het rond het vriespunt, en liep ik gewoon op sneeuw (en stukjes ijs). Een nadeel als je echt als enige bij die Giant staat: wie maakt even de foto! Hannessen met de zelfontspanner, op de grond met de iphone als hefboom voor de hoek…. en dan rennen over het ijs. Maar hij staat erop. Wat een heerlijke stilte!… En toen dacht ik ineens, je zal nu toch een beer tegenkomen. Kans lijkt me erg klein, en omdat het niet gebeurd is, denk ik er ook maar niet meer aan…
Na dit prachtige begin op weg naar Yosemite Valley, basispunt voor de rest van de dag (de rest van het park is trouwens ook grotendeels dicht voor het seizoen. De ingang van het park was ongeveer 25km van Oakhurst. Na nog eens 20 km, kwam er een tunnel van ongeveer een km, en meteen daarna het uitkijkpunt Tunnel View (logische naamgeving). Je kijkt zo de vallei in, en je ziet de beroemde rotsformaties El Capitan, een ongelooflijk groot rotsblok wat hoog boven de vallei uit torent, en verderop Half Dome, die de vorm heeft van een halve koepel. Adembenemend uitzicht. En Jannes natuurlijk in de weer met zijn statief, hij leek wel een fotograaf. Na een aantal mooie foto’s (en natuurlijk zelf ook genoten te hebben van het uitzicht) ging de rit verder, om na iets van 2 km alweer te kunnen stoppen bij een waterval (opwarmertje voor de enorme Yosemite Falls) BridalVeil heet deze (of zoiets) je kon er naartoe lopen en weer terug. Dat dus gedaan.Vervolgens richting Yosemite Valley, de auto geparkeerd en toen eerst maar eens lunchen. Vervolgens even het visitors center bezocht, en toen na overleg/advies besloten om via de shuttlebus nog enkele zaken te bezichtigen. Met de auto kon wel, maar juist het stuk naar de Mirror Lakes waar ik nog naartoe wilde, was niet toegankelijk. En wel met de bus. Dus camera gepakt, beetje eten en water mee, en onderweg. Eerst naar de Yosemite Falls, bestaande uit de Upper en de Lower. De Upper storten zich van een gigantische hoogte van de rotswand af, en via een ’tussenstuk’ komen ze dan in de Lower. En naar de voet van de Lower kun je wandelen. Ik vond het nu in de winter al een mooi en indrukwekkend schouwspel. Ik moet er niet aan denken wat voor geweld dit is in het voorjaar. En vanuit dat punt kon je ook nog even het veld (de meadow) inlopen voor wat geweldige uitzichten op de gigantische rotsbergen. Je ziet: ik kom al een beetje superlatieven tekort. Als laatste voor de middag wilde ik nog de hike naar de mirror lakes maken. Dus eerst een rit met de bus, en toen richting het water, hoewel een groot deel van het water ijs was. Toch nog even, met wat late middagzonneschijn, een mooi uitzicht, ook via het water gezien. Was de moeite waard. Wat zeg ik? Het was schitterend!

Tot slot met de bus terug naar de parking, en met de auto richting de uitgang van het park. Ik had gelezen dat zonsondergang vanaf tunnel view ook erg mooi moest zijn. De zon zou ondergaan om half 6, en je zou ongeveer 45 minuten van te voren aan moeten komen. En hoe laat kwam van der Werf bij Tunnel View? Exact om 16.45. En nou niet zeggen, dat verbaast ons niets, want dit was toch ook echt wel een beetje toevallig. Statief geïnstalleerd, naast een Amerikaan uit San Diego die ook gisteren al op deze plek had gestaan, maar toen de hele dag bewolking had gehad, en dus bij zonsondergang ook. Hij vond mijn Engels opvallend goed, en we maakten een leuk praatje. En inderdaad, naarmate de zon onderging kwam er een soort rood-paarse gloed over zowel rotsen als de wolken, en zag het er prachtig uit. Ik zal het bewijzen met de foto’s.

Morgen een reisdag naar Los Angeles. En het lampje Maintenance Required, dat tot vandaag alleen maar bij het starten enkele seconden oplichtte, begon zojuist volcontinu te branden, toen ik naar het restaurant reed. Morgen maar even bellen. Mexicaans, Burrito en een Taco was lekker, met Corona natuurlijk helemaal. Maar zit wel propvol. Wel handig om dit tijdens het eten even te kunnen schrijven. Ik begin steeds meer op Bill Bryson te lijken, zo lang worden die reisverslagen!…..

Tot morgen….