Excuus. Toen we om half 2 vannacht het appartement binnenstrompelden wilde ik alleen maar slapen. Daarom bij het gloren van de ochtend mijn volgend verhaaltje. Wat een topdag was dat gisteren!

Na een lekker ontbijt in hetzelfde tentje, met uitstekende cappuccino, verse jus en een Hollandse tosti ham-kaas ging het meteen de metro in naar het Olympisch Park van Barra (je spreekt dit uit als Baha). Via de net aangelegde en geopende lijn 4 langs de kust ging het richting het BRT station (Bus Rapid Transfer). Een volle metro in bussen vervoeren richting Olympisch Park. Dat belooft wat, in Rio. Maar verdomd, het lukte ze. We zagen wel 100 van die blauwe bussen. Na 90 min. totale reistijd waren we aangekomen. En die busrit gaf een heel andere kijk op Rio dan die naargeestige taxirit van de dag ervoor. Dit is duidelijk een betere buurt, langs de kust richting het westen. Shopping, betere huizen en flats. Alles veel en veel schoner. Wat een verschil. Als je dan ook nog een groot Olympisch Park ziet opdoemen met meerdere grote stadions/hallen, dan slaat het olympisch virus weer toe. En wat jammer dat de hockeyvelden zo ver weg zijn geplaatst. Hadden hier gemakkelijk bij gekund.

Na uitstappen met zijn duizenden richting de ingang van het park. Ik ging eerst nog even langs de ticketoffice om een kaartje voor de handbaldames te kopen. Die waren er nog (zoals er nog heel veel kaarten zijn). Op weg en in de rij naar de 3 Engelse loketten. Nou ik heb het gered, maar enige Hollandse ergernis was er wel bij. Natuurlijk ging er na een minuut of 10 1 van de 3 loketten dicht. Het was inmiddels 12 uur dus je mag toch niet denken: lunchpauze!?!? En dit is geen gewone ticketoffice. Mensen gaan hier op hun beurt wachten, en gaan eenmaal aan het loket hun hele agenda doornemen en kijken wat ze zouden willen en wat er nog beschikbaar is, van alle sporten! De langsten stonden er minstens 20 minuten. Uiteindelijk loket 3 weer open, en na een uurtje wachten had ik mijn kaartje. En daar ging het natuurlijk om! Inmiddels was het flink heet, was Roy het park al opgegaan, en deed ik dat nu ook. Dit voelt olympisch!

Eerst naar het tennis.

Daar kwamen we op court 1 bij wedstrijd 1 terecht. Die was al 2,5 uur bezig, maar Keys en Mladenov konden maar geen winnaar vinden. Het werd 3,5 uur uiteindelijk, en Keys won. Wel een mooie pot. Met ons kaartje konden we ook de ‘bij-courts’ 3-9 bezoeken, en daar zagen we nog een wedstrijd van een Britse (ex-Europa). Tja, Roy woont al even in Londen en begint wat loyaliteit te voelen richting TeamGB. En op de laatste court zagen we ineens vriend Andy Murray trainen!

Terug naar court 1 voor Gael Monfils, de showman tegen een Braziliaan. Lekker sfeertje, en Monfils geniet van de ‘vijandigheid’ . Hij maakte het in 2 sets af. We konden nog 1 setje zien van een heren dubbels: Italië tegen Brazilië. Dat dubbelen is toch ook wel gaaf om te zien.

En toen naar handbal. Net als de hele tennisequipe. Ik zag dichtbij Haase, Bertens, Rojer, Siemerink en Haarhuis zitten (die laatste 2 vermoed ik als begeleiding 🙂 )

Dat het een harde sport is wist ik al, maar dit gaat erop. Om de haverklap een straf van 2 minuten. En voor een leek is het lastig om een overtreding te onderscheiden van een geoorloofde actie.

Na een droomstart tot 7-0 (bij de 7-0 gooide keepster Wester de bal over alles en iedereen heen het doel in!) haperde het wat. Maar goed, ik hoef hier niet de hele NOS verslaggeving over te doen. Ned won met 26-18.

Roy bleef zitten voor de 2e wedstrijd, ik ging naar de overkant op het park, naar het immense zwembad.

Mijn eerste echte zwemkaarten op de OS! Heemskerk kansloos, en ik besefte in de loop van de dag pas dat ik de OS legende Phelps te zien zou krijgen! 19 goud inmiddels! Hij kwam in actie op de 200m vlinderslag halve finale. Prachtig om te zien.

Ik hoorde de dame naast me praten over de spelen alsof ze erbij was geweest dus op mijn vraag of ze een oudsporter is was het antwoord: ‘Ja, mijn dochter heeft gisteren meegezwommen, En ik heb in 1984 de wisselslagestafette gezwommen’  Bleek het Jolanda de Rover te zijn, wel degelijk bekend van weleer.

Dit hele gebeuren duurde tot middernacht. Daarna met hetzelfde vervoer terug. Dat betekent eerst een flink stuk benenwagen (been hield het redelijk overigens, wordt beter ipv slechter) En daarna bus en nog 2 x metro. Dat verliep weer heel soepel, ware het niet dat de afstand gewoon verrekte groot is, Dus anderhalf uur later liepen we het appartement binnen (cliché warning): moe maar voldaan.

Vandaag alleen volleybal, dus een wat ander programma. Tot later