Zo, we zitten weer in een restaurant. Villa Caruso dit keer. klinkt heel wat, maar ik neem gewoon een pint en spare-ribs hoor. Moeilijk trouwens zo’n blog schrijven, met name een reisblog. Je wil niet vervallen in het klassieke en toen….en toen….en toen, afgewisseld met daarna… en daarna…. . Terwijl de avonturen zich wel op die manier ontvouwen! Nou daar gaan we dan…

Vandaag is eigenlijk in 3 avonturen te verdelen. Vanochtend vroeg stapte ik in de auto voor de 50km rit richting Lake Maligne. Het grootste meer in de buurt, en ook de rit daar naar toe is al prachtig. Maar geen dieren hoor. Alleen af en toe met doodsverachting overstekende eekhoorntjes. Bij het meer de Moose Lake loop gedaan. Een korte wandeling door het bos, met een stukje langs het meer. Lekker rustig, mooi pad, weinig medewandelaars. Het was weer eens bewolkt, maar wel veel zachter qua temperatuur. Op de terugweg kwam ik ook nog langs Maligne Canyon, niet ver voor Japsper. Toch maar even kijken. Weer een Canyon denk je dan, maar dan zie je die enorme diepte ineens. Vanaf 1 brug kijk je zo meer dan 50 meter tussen de uitgesleten rotsen naar beneden en zie je zowaar nog wat water stromen. Blijft indrukwekkend.

Tegen 12 uur was ik terug in Jasper, en dacht ik meteen maar even door te rijden voor deel 2 van de dag: naar Mount Edith Cavell, en de 2 gletsjers daar vlakbij. Ook weer een prachtige bergweg naar boven, werkelijk perfect asfalt, de nodige haarspeldbochten, allemaal om op de gewenste hoogte te komen. De temperatuur neemt iets af, maar heel gestaag van 10 naar ongeveer 6 graden. Aan het eind van die weg de auto neergezet een een korte hike naar de voet van de berg, waar het meertje ligt waar de gletsjer in uitkomt, en daarnaast nog, als je naar boven kijkt, Angel Glacier, vanwege de brede vleugels langs de bergrand. Het woei daar wel een beetje veel, maar het bleef goed uit te houden, en het uitzicht is indrukwekkend De top van Mount Edith was niet te zien overigens, vanwege wolken. Af en toe een herrie, en dan hoop je dat er wat (niet te veel, moet wel leuk blijven op een paar honderd meter van de berg) sneeuw of ijs naar beneden dondert. Maar nee, het bleef bij herrie. Je wordt er wel bang van als je er zo tegenop kijkt. Prachtig.

Via de mooie bergweg terug naar Jasper. Al vrij snel in de berm zowaar weer eens wat grotere beesten dan eekhoorns: een paar kleine herten. Ik zoek nog wel op hoe ze heten. Ik moet ook nog even uitzoeken wat het verschil is tussen Elk en Kariboe (als dat er is) want ik wil jullie natuurlijk niet bedriegen met mijn bewering eerder over een kudde Elk. Maar een paar mooie foto’s gemaakt. Komt mijn zoomlens toch nog een beetje van pas. Tegen 2 uur was ik terug in Jasper, even conform afspraak Emmen en Hoogeveen gebeld, of ze zich een beetje redden zonder mij. Nou dat gaat prima. Een late lunch, maar wel stevig want ik had nog een deel 3 in gedachten. Een mooie wandeling bij Jasper, over de vele trails die in de bossen zijn aangelegd. Die lasagne ging er dus wel in!

En toen (shit: zie je wel!……) het sluitstuk van de dag, de middellange hike. Op P3 de auto neergezet, een route verzonnen (de 2 overgaand in de 8) en daarmee een dikke 8km wandeling. Ontspannen ging ik op weg. Ik raak een beetje gewend aan het klimmen en dalen, en ondanks dat de zon niet stralend scheen, kon ik toch mijn jack uitdoen, en in mijn fleecevest verder lopen. Heerlijk. Totdat……..

Na een dikke kilometer komen me twee dames op een mountainbike tegemoet gesneld, in het voorbijgaan roepen ze wat. Het was een hele zin, maar ik verstond maar 1 woord:
………….BEAR!!!……….. Dat was het. Kon niets navragen, en toen ik omkeek maakten ze een weids gebaar achter zich, zo van: daar ergens. Ja daar sta je dan. Wat doe je dan. De beerwaarschuwing gold gisteren de andere kant van het stadje, daarom loop ik nu hier. Er waren in de range van het gebaar van de dames minstens 3-4 routes waar zij vandaan konden komen fietsen. Ik dacht uiteindelijk: ik ga ervoor; het is lekker weer, ik kom vast nog veel meer hikers tegen, en ik doe wat op alle borden staat: veel herrie maken, zodat ze altijd tijd hebben om weg te komen. Je wil die beesten niet verrassen. Nou heb ik best wel eens een bui waarin ik tegen mezelf praat (ja echt), maar ik heb me schor gefloten en gepraat. Voor elke bocht zette ik weer in. Het helpt ook niet dat je in opperste stilte aan het lopen bent midden in het bos, langs kleine meertjes etc.. In bijna 2 uur wandelen ben ik 5 mountainbikers tegengekomen, waaronder die 2 dames, en welgeteld 1 medehiker, die me tegemoet kwam. Hij had geen beest gezien, en toen ik hem vertelde van die 2 fietssters, zei hij: oh, dus daarom loop je continu te fluiten. Het werkt dus! (bij een hiker). Heb ik dan de hele weg met samengeknepen billen rondgelopen? Nou dat nog net niet, houd je ook niet vol, maar helemaal gerust was ik niet. Goed, eind goed al goed, niets gebeurd, anders was dit verslag moeilijker tot stand gekomen. Na zo’n 8,5 km (Runkeeper gunt me iets extra) kwam ik weer bij de auto aan. Vandaag opgeteld toch weer 16 km gelopen. En wat is het toch een dubbel gevoel. de helft van de tijd denk je: ‘hé wat jammer nou: nog geen enkele keer een beer gezien.’ Het andere moment denk je: ‘ Godzijdank nog geen beer gezien’ . Die eerste variant heb ik het liefst vanuit de auto, of vanaf een boot. Die tweede variant lijkt me maar goed ook, helemaal als ik alleen aan het wandelen ben.

Morgen verlaat ik de Rockies. Ik heb een hotel geboekt in Kamloops (voor de helft van wat je hier betaalt !) Is een flinke rit. En als het meezit ga ik in Blue River nog iets leuks doen. Hoop dat het lukt, details morgen. Route daarna is nog niet zeker, maar zou kunnen bestaan uit Nanaimo, Tofino, Vancouver. Komt vanzelf. Tot morgen.