Vanochtend gaan we eerst op tijd naar het beachvolleybal: de halve finales mannen. We zaten lekker hoog op de tribune met de zon van links. Het was erg warm, het zweet druipt je van het lijf af en gelukkig hebben die Chinezen op de rand van het stadion allemaal van die soort water-verstuivers geïnstalleerd. Om de 10 seconden, als dat apparaat heen en weer is geweest krijg je dan frisse lucht met wat vocht over je heen. Was echt nodig. De Georgiërs waar Nummerdor en Schuil van hadden verloren speelden tegen de wereldkampioenen uit de USA en werden met 21-11 en 21-13 van het veld geveegd. Om met Herbert Dijkstra te spreken: dat zegt iets over de Amerikanen, maar dat zegt zeker zoveel over de Georgiërs. Maar genoeg over die frustratie.
Daarna speelden 2 Braziliaanse teams tegen elkaar en het enige opvallende was dat Brazilië 2 won van Brazilië 1. Omdat het erg in de buurt was zijn we langs het HHH gegaan. We hadden inmiddels besloten (ook door Roy!) om vanavond naar het hockey te gaan. Het is toch Nederland en de halve finale. We hadden namelijk ook kaarten voor atletiek, maar die heb ik verkocht aan Frank van Overeem: de directeur van het beach-gebeuren in Nederland, die daar natuurlijk ook rondloopt. De enige interessante finale was eigenlijk de 200m. Die zal gewonnen worden door Bolt, maar een wereldrecord zit er toch niet in….slik. Daarnaast kwamen er nog wat Nederlanders in actie. Maar goed, wij kozen voor hockey. Eerst nog een relaxen in het HHH waar we nog even genoten hebben van de goede prestaties van de Nederlande BMX-ers, wie kent ze niet. En we hebben nog even gekeken naar kaartjes voor synchroonzwemmen of duiken. Vinden jullie dat dan gaaf om te zien?, zou de vraag kunnen zijn. Nou, helemaal niet, maar dan zouden we in ieder geval het zwembad even van binnen kunnen bekijken. Nog niet gelukt.
Daarna langs het appartement, waar we ook nog even contact hebben gezocht met DHL/kaartjes agency voor de levering van onze finale kaartjes voor dames hockey. Dat begint nu wel krap te worden. Tegen de avond richting het hockey stadion (dat ligt in de buurt van het Olympisch park). Heel erg veel oranje had zich al verzameld. In de eerste halve finale won China verrassend van Duitsland. Toch weer China!!! Daarna begon de wedstrijd met Oranje. Op een bepaald moment werd het erg onrustig op de VIP-tribune. We hadden Erica al gezien, maar die is toch niet zo internationaal beroemd dat iedereen op de tribune met z’n fototoestel over elkaar heen valt. Nee het is de heilige Diego Maradona, die de kansloze nederlaag van zijn Argentinië wil aanschouwen. En halverwege de wedstrijd was op mysterieuze wijze (zo leek het ons in ieder geval) onze prins Wlllem teruggekeerd uit Hong Kong.
Nederland wint overtuigend van Argentinie. Ze domineren, de strafcorners vallen bijna allemaal en Minke regeert vanuit het achterveld. Tijdens dit feest roeren de Oranje mensen zich steeds meer. Zelf leer ik op zo’n moment weer iets over mezelf en dat is het volgende: Natuurlijk zijn we oranje uitgedost, maar we hebben geen leeuwenpak aan, vlaggen op het hoofd geschilderd of grote plastic hockey sticks bij ons. Natuurlijk staan en klappen wij voor Oranje bij goals, en ook in moeilijke tijden. Natuurlijk gaan wij staan als uit honderden kelen klinkt: ‘ga staan, als je voor Holland bent, ga staan, als je voor Holland bent’; we zingen zelfs mee! Maar!!!! Het 2×35 minuten meehossen met het toch wat typerend studentikoze publiek kan ik gewoon niet. “En we zwaaien met z’n allen naar de prins” is zo’n typerende jingle. Van de week hoorden we al de meest vreselijke tekst ooit: gelukkig werd die mening gedeeld door een groot deel van het publiek. Lees het hardop voor en bedenk dan hoe het klinkt als zo’n 12 volwassenen dit luidkeels schreeuwen:
‘We hebben de H, we hebben de O, we hebben de C, we hebben, de K, we hebben de E, we hebben de griekse Y. Hockey, hockey echt een sport voor mij!!!
Je schaamt je toch dood! Ik hoop dat ze het zo belachelijk hadden bedoeld, maar dan nog.
Kortom, ik (en Roy ook, blijkt) ben geen hosser, laat staan een studentikoze hosser, maar een genieter van goede topsport met de daarbij behorende steun aan het team. Zo, weer wat geleerd.
Na de wedstrijd nog even blijven hangen. Voor het geval de opname (het was zelfs live denk ik) door de NOS van het interview van Jack van Gelder met o.a. Minke Booij niet lukte, heb ik ook maar even een opname gemaakt. Kunnen ze die altijd gebruiken, indien nodig.
Daarna naar het HHH. Onderweg kwam ons een bus voorbijstuiteren met hossende Nederlanders. Dit was geen eigen bus, maar een Olympische lijn-bus met een chinese chauffeur die niet wist wat hem overkwam. Onderweg bereikte ons het nieuws dat dhr. Bolt het onmogelijke had gedaan: nl. een wereldrecord lopen op de 200m. Dat was toch even slikken…, met name voor Roy. Alle Nederlanders er uit overigens. In het HHH nog het zeilduo 470 klasse gehuldigd met hun zilveren plak, nadat dhr. Johann Olav Koss nog even aandacht had gevraagd voor Right-to-Play, zijn stichting voor sport/activiteit voor kinderen in de armste delen van de wereld.
En om middernacht natuurlijk Roy gefeliciteerd met zijn verjaardag!! En tevens even naar Hoogeveen gebeld om zwager Sjack ook te feliciteren aangezien hij in China toch echt ook al jarig is. Rond half 2 maar weer richting home, wetende dat we kunnen uitslapen, want we hebben morgen overdag geen programma. Op weg naar de taxi lopen we toevalligerwijs naast Humberto Tan. Hem nog even gecomplimenteerd met hoe hij die huldigingen presenteert en hoe hij die uitbundige sfeer weet te creëren. Ach zegt hij bescheiden: het gaat erom die sporters een heel goed gevoel over te laten houden aan zoiets. En dat lukt tot nu toe goed, de 1 is wat verlegener dan de ander, maar het is erg leuk.