We zijn natuurlijk gewoon gegaan. Naar die finale baanwielrennen. Buiten werden we door vele mensen aangesproken of we kaartjes over hadden, dus we hadden ‘grof’ geld kunnen verdienen. Niet gedaan, gewoon gaan zitten (tegenover Tony Blair: bedankt voor de tip Paula). We hadden weer akelig goede kaarten, 2 meter van de baan. Heel druk programma met de finale sprint voor mannen als absoluut hoogtepunt . Twee Britten moesten dat gaan uitmaken. Chris Hoy won. De Britten zijn absoluut oppermachtig op de baan deze Spelen. 7x goud alleen al bij deze discipline! Omdat de Nederlandse sprint mannen geen rol van betekenis speelden was voor ons minstens zo opwindend de koppelkoers (Madison) waarbij 32 renners in 16 teams van twee, 200 ronden rijden (elkaar steeds aflossend) en dan proberen tussensprints te winnen. Eigenlijk puntenkoers en dan voor duo’s. Nederland deed mee, maar niet voor de prijzen, maar wel erg leuk om te zien.
Leuk moment was ook dat een halve finale dames Sprint (China-Australië) tot een sur-place leidde vlak voor onze neus. Zie foto. Nee, dit is niet op volle snelheid. Zo goed is mijn lens nou ook weer niet. De andere halve finale werd verloren door onze landgenote Willy Kanis. De strijd om het brons verloor ze van de chinese, dus ook hier geen medaille.
‘s Ochtends waren we natuurlijk ook naar de Nederlandse hockey mannen geweest. Nog redelijk brak van de nacht ervoor in het HHH (we sliepen rond 2 uur en om 6.30 de wekker). Ons ontbijt trouwens, wel leuk om te vertellen, nuttigen wij altijd bij de eerste wedstrijd. Na binnenkomst melden wij ons bij het ‘buffet’, slaan 2 water, 2 jus, 2 broodjes (gewoon hompen brood/cake), 2 yoghurt in. We betalen dan het astronomische bedrag van zo’n 40 RMB (4 euro) en gaan zitten. ‘s Middags en ‘s avonds vervangen we het brood en de yoghurt door snickers en chips, maar het idee is hetzelfde. Vlees? Op 3 hamburgers in het HHH na, moet ik terug naar de Thai van vorige week.
Na moeizaam spel, eigenlijk het hele toernooi al, winnen de hockeyers uiteindelijk met 4-2. Take Taekema zal een enorm belangrijke rol krijgen in het vervolg. Het zij ons vergeven dat we na de Nederlandse wedstrijd niet meer de spannende ontmoeting tussen Nieuw-Zeeland en Duitsland bekeken hebben. We gingen linea recta terug naar het appartement om effe te relaxen, zeg maar even bijgeslapen, voordat we richting het baanwielrennen gingen. Van die gelegenheid meteen ook maar even gebruik gemaakt om een flinke blog te schrijven
‘s Avonds na het baanwielrennen naar de atletiek, natuurlijk weer wat overlap, maar we konden in een taxirij gaan staan, waardoor we binnen 10 minuten weer onderweg waren naar het vogelnest (is wel een half uur rijden). Kwamen een 3 kwartier na het begin aan. Een erg vol programma. Dat doen ze erg goed, het is een afwisseling van voorronden, finales, medaille uitreikingen, aan elkaar gepraat door een Chinees en een Amerikaan (en af en toe ook een vrouw er doorheen, maar wat die zegt weer ik niet precies). Die Chinees praat veel meer dan de Amerikaan. Je zou denken dat dat door de taal komt, maar Roy heeft zich laten vertellen dat die Chinees meteen de gelegenheid neemt om zijn landgenoten uit te leggen wat atletiek eigenlijk is en welk onderdeel er op dat moment wordt uitgevoerd. Ook instrueert hij de Chinezen wanneer te klappen, stil te zijn, te gaan staan etc. Misschien zelfs wel wat het beste moment is om naar de WC te gaan, of drinken te halen.
We maken toch wel veel drama mee. Bijzonder was de manier waarop de mooie Lolo Jones op de op 1-na-laatste horde struikelt en van goud naar medaille-loos dondert. In 15 meter is het gebeurd. Seinfeld zei het goed. Goud: ‘Greatest athlete in the world, Silver: ‘Never heard of her’ … Verder natuurijk de finale discus met Rutger Smith. 7e werd ie. Beide Nederlandse mannen door naar de halve finale op de 110m horden. Daarnaast nog even de 200m halve finales mannen, de 1500m finale mannen. De 400m vrouwen finale, met ook zo’n bijzondere ontknoping. En het hoogspingen ook nog. En dan ben ik zeker nog wat vergeten!
Waar je naar mijn mening goed aan kan zien dat de techniek vooruitspringt is bijv. de enorme schermen die in het stadion aan beide korte zijden hangen. Datgene wat op TV is, zien wij ook. En het lijkt werkelijk HDTV. Nu is dat natuurlijk van 100 meter afstand. In de huiskamer zou het iets anders overkomen, maar het is echt perfect. Gecombineerd met een enorme set aan elektronische informatie schermen die op het veld staan, kun je alles volgen. Ik kom nog wel even terug op alle logistiek rondom deze spelen, want dat fascineert me toch mateloos.
Wij hadden al besloten om na de atletiek even in het stadion te blijven en wat foto’s te maken in het donker. Nou dat is best gelukt. Daarna (we werden het stadion door de security uitgestuurd) nog op het plein vele foto’s gemaakt. Gaaf. Dat maakte het echter wel weer middernacht en ‘s ochtends hadden we gewoon weer een programma. Dus naar huis met de taxi. Daar hadden we voor 2 nachten gezelschap van enkele Spanjaarden. Hugo (de vader van de Holland-8 roeister Roline: met zilver dus!!!) was inmiddels weg. Hij is in de nacht van de huldiging weggevlogen, maar heeft zijn dochter nog in de armen kunnen sluiten voor zijn vertrek, hebben we inmiddels via de mail vernomen