Het leven staat hier in het teken van de Olympics, en dat merken we. Wetende dat in Hoogeveen de wereld helemaal op z’n kop staat met 2 nieuwe mannelijke mini-Leonietjes is wel gek om af en toe bij stil te staan. Ik moet de namen ook steeds even voor mezelf herhalen om aan het idee te wennen: Twan en Hidde, Twan en Hidde. De foto’s zien er fantastisch uit en de besteding van mijn laatste vakantiedag na terugkomst is wel helder! Ik zal morgen eens even gaan bellen of project ‘Tweeling’ goed verloopt. Vandaag hebben we maar 1 sessie: waterpolo. In de middag en dat is maar goed ook, want dan kunnen we even uitslapen na de afgelopen HHH-nacht. Buitengekomen zien we zowaar live bewolking en komt er een wat wit-blauw schijnsel doorheen. Men noemt dat hier waarschijnlijke een strak blauwe hemel. Dat betekent overigens wel dat het weer behoorlijk warm is, en dat je de ogen niet open kan houden door het weerkaatste licht.
Op naar het waterpolo. Geen Nederlanders hier (de dames hadden volgens mij al een keer verloren). Zitten toevallig weer naast een bondscoach: 4 jaar Nederland, 6 jaar Duitsland. Die kon ons mooi de spelregels uitleggen, want die kenden we eigenlijk niet precies. Toen Hongarije tegen Griekenland al na 1 kwart met 6-1 voorstond en uiteindelijk won met 16-7 vertelde hij ons dat zo’n uitslag echt heel bijzonder was. Dit komt bijna nooit voor. Daarnaast vond hij Hongarije weergaloos spelen. Dat vonden wij ook.
Daarna (zo’n wedstrijd duurt 4×8 minuten) hadden we er nog geen genoeg van en hebben we nog Servië tegen Kroatië gezien: net zo veel een strijd op de tribune tussen de supportersgroepen als in het water. En tenslotte Duitsland-China. Die Chinezen kunnen ineens alles. Ik vraag me zelfs af of ze voor de toewijzing van de Spelen aan Beijing al eens van waterpolo hadden gehoord! Hele spannende wedstrijd die net door Duitsland werd gewonnen (what else is new…). Dat waterpolo is wel een fysieke sport zeg: echt een veldslag in het water (een waterslag zou je kunnen zeggen). Voor al de centrale positie is tijdens een aanval vrijworstelen. Vervolgens in het Beijing convention center naar een Chinees restaurant met uitzicht op het Olympisch Stadion. Was trouwens het enige restaurant in de buurt. Heb je met veel moeite gerechten uitgezocht die op het gezicht nog eetbaar zijn, krijg je dit keer gefrituurde kippebotjes. En dan niet zo van: er zaten ook kippebotjes tussen, nee, er zat een enkele keer kippevlees tussen! De zalm was beter en de beef ging ook. Toch is mijn favoriet hier de witte rijst.
Imiddels een uur of 7: taxi naar HHH. Lekker relaxed krantje gelezen, kopje koffie gedronken en de dames hockeyers (daar hadden we geen kaarten voor) gezien. We zijn natuurlijk blijven hangen en hebben de huldiging nog meegemaakt van de wereldberoemde (ik had er nog nooit van gehoord ) Elisabeth Willeboordse, maar ineens is ze van ons allemaal! Humberto praat dit elke avond aan elkaar en dat doe ie hardstikke goed. Aangezien het HHH wereldwijd bekend begint te worden, huldigden we eerst nog even een Australiër die brons had gewonnen op de slalom kano. Om hem te laten voelen hoe het is als je als Nederlander een plak wint. Nou weer een groot feest natuurlijk. Daarna dus Elisabeth, onder toeziend oog van Ellen van Langen, burg. Opstelten, Shell baas v/d Veer (15 mld dollar winst per kwartaal, in z’n oranje shirtje). Gisteren overigens nog Jacco Eltingh en aan het begin van de avond schreed hij voorbij, jawel ma: Mart Smeets! Na de huldiging in de taxi. Die verdwaalde natuurlijk gewoon weer, maar nam zijn taak wel zeer serieus. Na drie keer rondgevraagd te hebben (we hebben toch echt het adres in het Chinees bij ons!) wist ie het, en zette hij de meter stil voor het laatste stuk. Erg netjes.
Morgen moet het echt gaan gebeuren. We hebben de beachvolleybal tickets maar verkocht (ondanks Nummerdor/Schuil en Kadijk/Mooren). Om 18 uur zitten we eerst bij Judo. Hopen op 2 gouden plakken voor Huizinga en Bosch! Vervolgens naar het hockeystadion voor Nederland-Engeland bij de mannen. Overdag wellicht een eerste beetje site-seein