Ja, dat is wat anders dan de A15 naar Nijmegen op en neer! De afstand is hetzelfde, maar elke vergelijking gaat verder mank. Ook maar meteen mee ophouden, anders ga ik nog aan het werk denken ook! En dat ging nou net wél goed!
Vanochtend goed ontbijtje in het hotel gehad. Mag ook wel, want het overnachten in deze parken is duur, erg duur. Ook de komende twee nachten betaal ik me blauw, met name door die zaterdagavond tikt het flink aan. Ik zal het bedrag niet noemen, anders gaan pa en ma meteen geld overmaken ter steun….
Om kwart voor 9 draaide ik bij Lake Louise de Icefields Parkway op. Klaar voor een avontuur. Tot 2 uur geleden dacht ik nog dat ik hier ook terug zou komen, maar inmiddels heb ik geleerd dat er een veel betere manier is om de rockies uit te komen richting de kust, namelijk meteen naar het westen en dan de 5 op zo richting Vancouver. Het is dus waarschijnlijk de enige keer geweest. Had ik dan vandaag iets anders gedaan? Nou misschien een tochtje op de gletsjer, maar daar kom ik nog op.
Wat ik wel een beetje jammer begin te vinden, is het weer. Vandaag, sowieso vanochtend, geen zon gezien. Het is natuurlijk ook weer koud (flinke nachtvorst, en nog 0 graden bij vertrek) Die bewolking gaat me een beetje tegenstaan. Voor mijn eigen genieten, en ik ben natuurlijk ook nog een beetje fotograaf, dus daarvoor is het al helemaal waardeloos. Nou zul je zeggen: een echte fotograaf maakt overal wat van. Nou, ik zei ook : een beetje fotograaf. En ik ben wel uit geHDRd. En als de zon dan na de middag zich even laat zien, dan zie je meteen de magie, echte magie. Wit wordt echt wit, groen wordt echt groen, en alle herfstkleuren lichten als bij toverslag op. Schitterend. Maar van zeer korte duur.
Nou, niet meer over het weer klagen, en de route doornemen, want genoeg gezien heb ik natuurlijk zeker! Generaliserend is het natuurlijk allemaal bergen, gletsjers, rotsen, bomen, bomen en nog eens bomen, rivieren en meren. Toch heeft elke plek iets unieks. Het blijft prachtig om daar doorheen te mogen rijden. Misschien deels omdat wij het thuis met de A15 moeten doen.
De eerste stop was bij Peyto Lake. Korte wandeling gemaakt naar het meer. Staat allemaal op Runkeeper.. Tja: natuurlijk weer een mooi uitzicht op dit gletsjermeer. Die waterkleur tegen de achtergrond van groene bergen met een besneeuwde top blijft mooi. De weg weer op richting Mistaya Canyon. Veel watervallen hier, die al vele eeuwen lang rotsen aan het uitslijten zijn. Daarna de hoogte in! Op naar het Columbia icefield, met het Icefield Centre, op zo’n 2000 meter. Het sneeuwde toen ik daar aankwam. En het regende Chinezen en Japanners overigens. Wat een drukte. Ik ben nog even naar het begin van de gletsjer gereden en de heuvel opgelopen. Maar het sneeuwde, waaide als een gek, en ik had het eigenlijk gewoon koud. Wat ik nog had kunnen doen, was met zo’n stevige bus (zeg maar monstertruck) naar boven rijden, en nog even op het ijs rondlopen. Het was gewoon te slecht weer! Slecht uitzicht, en daarboven zou het alleen nog maar erger zijn. Die 50 dollar bespaar ik dan dus. En, zo dacht ik toen nog, wellicht kan ik dit op de terugweg nog doen. Maar dat gaat hem dus niet worden. Ach, er moeten toch wat dingen overblijven, voor als ik zo’n reis een keer met zijn 2-tjes ga doen, toch?
Daarna begon het gestage dalen, richting de dalen. Al snel reed ik weer langs de rivier, en het is ongelooflijk wat voor grote en platte vlakte daar tussen die bergen ligt. En ik neem aan dat bijna alles water is in het voorjaar. Nu kringelt de rivier tussen rotsen, graslanden, bossen en gewoon vlakten door. Ook de herfstkleuren beginnen meer op te vallen, niet in het minst omdat de zon zijn best deed door de wolken heen te schijnen. Blauwe lucht niet gezien, maar er was soms zowaar een schaduw. Wat een bossen, er komt geen einde aan. Heb in de laatste 100km nog 2 watervallen bezocht. Eerst de Sunwapta watervallen, waarbij ik met een 3 km hike (schrijven we weer bij) bij de Lower Sunwapta Falls ben geweest. Daarna, vlak voor Jasper, nog de Athabasca watervallen. Beiden zijn watervallen, dus veel water, dat valt, met veel geluid. Maar hier vind ik de canyons toch wel bijzonder en mooi (en diep). Bij de Athabasca ook nog een inmiddels verlaten canyon (geen water meer erdoorheen) betreden.
Uiteindelijk kwam ik rond 4 uur in Jasper aan. Ik besef dat ik nog veel meer zou kunnen vertellen over deze trip, maar tegelijkertijd ook weer niet. Typisch een ‘je moest erbij zijn’ geval. ondanks het matige weer een ongelooflijke rit. Na het inchecken meteen nog even naar de visitor’s info gegaan, voor wat tips voor morgen. Hier werd het me duidelijk dat ik meteen westwaarts moet gaan, en niet eerst weer naar het zuiden. Morgen 2 hikes, morgenochtend naar Lake Maligne, lekker vroeg en morgenmiddag rond Pyramid Lake. Heb even gegeten in het dorpje, en daarna dacht ik nog even een stukje te rijden, geen camera mee. Zul je net zien, een prachtige zonsondergang, en een kudde Elk die oversteekt. Morgen weer tot de tanden bewapend. Trouwens, de iPhone heeft natuurlijk vervangende dienst gedaan. Truste: ik zit in mijn 2e kamer. De eerste was ingericht als sauna, zonder dat de verwarming uitkon.