Het was alweer de achtste keer: het Europese voetbal weekendje, met de overwegend Limburgse jaarlijkse avonturiers. Kijk weer terug op een zeer geslaagd weekend met Marcel, Stefan, Marc, Roger, Michel, Erik, Jeroen, Bas, Koen, Peter, Herbert, Bart en ik zei de gek. Na 2x Barcelona, Madrid, Londen (Chelsea), Manchester, Munchen, Liverpool was het dit keer de beurt aan Valencia. Zoals elk jaar weer feilloos georganiseerd door Marcel Holidays, ofwel Tenneij. Dit keer viel ons een luxe 4-sterren hotel ten deel, en vielen we midden in Las Fallas, een wekendurend feest om de lente in de leiden. Dat gebeurt met veel mensen, veel mensen in klederdracht, optochten (die volledig willekeurig door elkaar lopen), muziek, en het (over enkele dagen) in de fik steken van grote bouwwerken. Oh ja, en een beetje vuurwerk. Zaterdagavond na de wedstrijd (waarover later meer) liepen we het stadion uit, liepen in een grote ronde een schijnbeweging alsof we weer naar het hotel gingen, en na correctie (door Marcel natuurlijk) liepen we na een half uur weer 50 m vanaf de plek waar we het stadion hadden verlaten. We moesten ook wat tijd doden tot het vuurwerk om 1 uur, bij deze geregeld. Aan de rand van het centrum, vlakbij het park zagen we een mensenmassa in gereedheid staan, dus wellicht was het vuurwerk wel een beetje bijzonder. Klokslag 1 uur ging het los. Ik heb werkelijk nog nooit zo’n vuurwerk gezien. Minstens 20 minuten knallen, de mooiste kleuren, 3-traps raketten, die vanuit 1, naar 8 naar 64 projectielen ontplofte: soms was na een serie knallen werkelijk de hele lucht verlicht met een soort gouden sluier. Het is niet te beschrijven. Als je dit boven de alpen zou afsteken, zou het sneeuwseizoen in één keer beëindigd zijn, en zou er voor het eerst alleen maar sneeuw in de dalen liggen en juist niet op de berg. Met een serie kanonsachtige doffe dreunen werd het beëindigd. Over de wedstrijd. Valencia tegen Betis Sevilla. Nummer 6 tegen 7. Onderlinge concurrentiestrijd en plaatsing voor de voorronde Champions League. Belangen genoeg zou je zeggen. Prachtig stadion, gras dat zo groen en egaal is dat je continu blijft twijfelen tussen kunstgras, plaggen of normaal gras. Een mooie bak, waar je niet met hoogtevrees op de 3e rang moet zitten. En een wedstrijd om 10 uur ’s avonds: dat wordt zelfs in Spanje fris, helemaal als je 2 x 3 kwartier stilzit. De scheidsrechter wilde de wedstrijd een beetje bederven, want hij gaf na 15 minuten een rode kaart aan Betis en een penalty aan Valencia. Zware straf voor een vermeende hindering van een doorgebroken speler. Na de 1-0 (penalty werd benut) was het een wedstrijd van veel foute passes, dus veel balverlies, en nauwelijks echte spanning. Soms een opleving, waarbij de 10 van Betis er soms nog beter uitkwamen dan Valencia. In de 2e helft, aan de overkant van het veld vielen nog een rommelgoal en uiteindelijk ook nog een terecht goed uitgespeeld doelpunt. 3-0 eindstand. En toen was het middernacht. Nou, het vuurwerk zat dus zeker niet IN de wedstrijd, maar erna! Na het vuurwerk, toen onze mond dicht was gevallen en we bekomen waren van de show,, ging het richting hotel, maar bogen we voor een laatste drankje af naar een lounge-bar op kruipafstand. Dus nog een dik uurtje genoten van enkele Mojito’s, een shotje wodka (van de zaak), mooie vrouwen, zowel achter als voor de bar. Vrouwen en meisjes trouwens, want het begon wel rond de 16. Omdat de wedstrijd al op zaterdag was, onze aankomstdag, hadden we de zondag geheel tot onze beschikking. Na uitgeslapen te hebben (was nodig) rustig de stad in, in het feestgedruis: muziek, optochten en grote drukte. Eerst uitgebreid het park in (in totaal 11 km lang, in de rivierbedding van de vroegere Turia, die werd omgelegd na een grote overstroming) met bijzondere panden, wat een beetje wereldtentoonselling aandoet, hoewel dat volgens mij niet het geval is. Hier zagen we ook dat de Eurotraining van Mercedes Benz aan de gang was. Zo’n 10 zilvergrijze modellen stonden op het water te poseren. Na ons bezoek aan het centrum liepen we nog even langs het terrein van het vuurwerk. Zeg maar gerust RaketLanceerPlatform. Zo’n 100 bij 100 meter. En allemaal batterijen met grote kokers waar je de inhoud wel van kan raden. Op advies van het hotel aten we ’s avonds bij Mythos, een lokaal restaurant. Hier werkelijk vreselijk lekker gegeten. De chef nog even uitgebreid bedankt en gecomplimenteerd, wat ons weer op een shotje van de zaak kwam te staan. Nog even wat live muziek gezien/gehoord en na het vuurwerk (was nu wat minder dan zaterdag, maar je raakt ook wel erg snel verwend) richting het hotel. Maandagochtend, tikkeltje vroeg, hebben we ontbeten, feilloos door 4 taxis op het Aeropuerto afgezet. Om half 13 landden we in Charleroi en met een variatie van 1 uur ( de eerste afgezette in Limburg) via 2 uur voor Michel en ik en 3 uur (als het niet meer is) voor Peter zijn we weer thuis aangekomen. Erg geslaagd weekend!