Vandaag moet het gebeuren. We moeten zowel de kaartjes voor de dames hockey finale nog krijgen (vannacht is er niets gebeurd) en dan moet er goud gewonnen worden. We verwachten eigenlijk niets minder!
‘s Ochtends relatief uitgeslapen. Roy is gisteravond echt ziek geworden, en is op tijd gaan slapen. Hopen dat het niet erger wordt of zelfs gewoon opknapt. Hij is in de ochtend nog even weer een aantal uren gaan liggen. Zelf ben ik richting het stadion gegaan met mijn atletiekkaartje voor de 10-kamp, ik ben daar niet geweest maar ben meteen doorgelopen naar de Beijing 2008 Superstore. Het was bloedheet!
Natuurlijk zijn er ook wel enkele kanttekeningen te plaatsen bij bepaalde keuzen van de Chinezen. Met VISA als officiële sponsor kun je dus alleen met VISA-kaarten betalen op bepaalde plekken. Kan ik me nog iets (weinig) bij voorstellen. Nog dramatischer is dat alle ATM’s (de pinautomaten) op de Olympic Green alleen maar VISA slikken! Dus met je Mastercard wereldpas (helemaal niet wereld!) kom je er dus niet mee. Ik zal toch niet de enige zijn zonder VISA card. Dus als je niet genoeg cash geld bij je hebt als je het park opkomt heb je een probleem. Wellicht is de bedoeling dat je om dat probleem op te lossen ter plekke een VISA-card aanschaft, hebben ze misschien wel ergens geregeld. Voor mij is het reden om in ieder geval NIET en ook de komende 10 jaar niet met VISA in zee te gaan.
Normaal gesproken kun je je hierop voorbereiden, maar ik ging naar de Beijing 2008 superstore voor inkopen! Natuurlijk iets voor de 3 kleine rakkers in Hoogeveen. Een T-shirt voor pa (voor zijn collectie) etc. Dan is het handig om even van te voren te tellen. Nou het ging net goed. Taxi naar het appartement kon er ook nog precies van af. Overigens loop je van het stadion naar de store in minstens 20 minuten. Laat het parcours van de 50km snelwandelen nu ook die kant op gaan; ze moesten een veeltal ronden snelwandelen op het park. Nu had ik het tempo er ook goed in, dus voordat ik het wist begonnen mensen me aan te moedigen, totdat ze beseften dat ik wel een beetje erg bepakt was voor een atleet met m’n grote rugzak.
Geslaagd bij de store!
Onderweg is Yvonne nog continu bezig om te proberen ons te helpen bij het krijgen van die finale kaartjes. Het is vanavond al! Alleen het lastige is het volgende. Roy heeft die bestelling gedaan en heeft alle details. Alleen zijn telefoon schijnt het niet in China te doen. Ik doe dus de communicatie met haar, maar ik loop bij het stadion en Roy ligt in bed. We hadden de hoop eigenlijk al opgegeven . Ineens merk ik bij het instappen van de taxi naar huis dat ik een oproep aan het missen ben. Seconden later krijg ik een SMS-je dat de ‘guy from the delivery company finally called me!’ en dat ze hem mijn nummer had gegeven. Die had mij dus gebeld! Nummer is niet zichtbar, dus maar afwachten! Gelukkig belde hij nog een keer: Alex van Euroteam met de mededeling dat hij de kaartjes heeft!!! Afgesproken om 17 uur voor het hockeystadion (om 18.00 uur begint de bronzen wedstrijd Duitsland- Argentinië! Zijn Chinese nummer gevraagd, 3x gecheckt . Hij zou echt komen! En hij was er!!! Voor het ongemak de tickets geupgrade en daar zaten we: op de hoofdtribune. In de aanloop van de wedstrijd krijg ik wat SMS-jes van trouwe lezers, die willen weten of we de kaartjes hebben gekregen: zo leven ze mee!!!! Geweldig!
De CD van Erica is opgezet: uit de stadionspeaker klinkt het:
‘We zijn erbij en dat is prima. Viva Hollandia
We houden van het leven, de liefde en de lust
We feesten door tot ‘s avonds laat, nog lang niet uitgeblust. ‘
Er zullen nogal wat mensen de wedstrijd geien hebben. De sterke openingsfase van Nederland. De Chinezen die beter in de wedstrijd komen. De lange 0-0. De gemiste strafcorners. Wij zaten als 2 Nederlanders redelijk tussen een pak Chinezen in. Het juichen in China gaat als volgt; althans zo heb ik het nu begrepen. Eerst wordt het land vaak door persoon genoemd. China klinkt (mij) als Dong-wo-de en dan klinkt het uit duizenden kelen Tsai-Ho. Dat laatste betekent iets als Hup, of Go. Bewust zo gedaan, omdat er dan gemakkelijker meerdere landen kunnen worden aangemoedigd want de echte cheer is het ‘Tsai-Ho’. Nou, de Chinezen hielden het redelijk op China. Toen wij Holland begonnen te roepen keken vele Chinezen vriendelijk lachend naar ons en deden ze er zelf nog een schepje bovenop. Dat vriendelijke lachen werd iets minder toen het 0-1 en later 0-2 stond, maar na de wedstrijd werden we door vele Chinezen, ook door de volunteers, gefeliciteerd. Struikelend over het woord ‘Congratulations’ wensten ze ons het beste.
Terug naar de wedstrijd. Eindelijk wordt het dan 0-1. En een tijdje later 0-2. Dit gaat de goede kant op. Aftellen en ….GOUD!!! En we zijn erbij! De huldiging laat even op zich wachten, maar is grandioos. Extra leuk, omdat je dat hele toernooi een beetje gevolgd hebt. Bijna beginnen we te zingen: ‘We hebben de H…’
Onderwijl zit Erica, redelijk bij ons in de buurt, zich te verkneukelen op de tribune!! 7 plakken hebben we. Waarschijnlijk halen we de top10!!! Ongelooflijk voor zo’n landje! België viert gisteren z’n eerste zilveren medaille. En als je kijkt welke enorme landen we achter ons laten: geweldig.
Nadat ze allemaal in de catacomben zijn verdwenen moeten wij zien binnen afzienbare tijd in het HHH te komen. Eerst via de bus, en dan buiten het park een taxi. Systeem begint te werken. Wij zijn uiteindelijk om 10 voor 12 in het HHH, nemen er eentje op. Ik kan nog even Marianne Vos persoonlijk feliciteren met haar geweldige goud en we staan te wachten op de ‘meiden’ Die komen rond 1 uur, het schijnt: eerst naar het Olympisch dorp, omkleden, opmaken, McDonalds en dan naar de huldiging. We stonden redelijk achterin, maar wel in de menigte. En daar waren ze: Wat een feest!!!! En het onvermijdelijke gebeurde: er moest natuurlijk gecrowdsurfed worden. En dan ben je dus lang: ik wist dat het ergens goed voor was, die lengte. Van Fatima tot Naomi, allemaal kwamen ze over ons heen. En toen precies langs ons heen allemaal terug naar het podium. En dan valt op dat ze allemaal veel kleiner zijn dan je denkt, maar ook veel mooier, zonder de gebitsbeschermers. Het ‘We are the champions’ klinkt en valt samen met sluitingstijd van de bar, want het is inmiddels tegen 2-en. Na deze topavond gaan we naar huis.
Morgen gaan we voor brons, en dan doet het crowdsurfen me een stuk minder! En misschien, heel misschien, nog finalekaartjes voor het volleybal: Amerika-Brazilië; geen misselijk potje!