De denkfout duurde tot minder dan 24 uur voor vertrek. Dus parkeerplaats niet meer te annuleren. De tijd dat ik volledig onafhankelijk de auto mee kan nemen, 3 dagen op het vliegveld kan laten staan, en dan weer mee naar huis nemen, is natuurlijk al lang voorbij. Maar het zat nog een beetje in het systeem.
Dus uiteindelijk 50 euro voor niets betaald, en via OV van Nijmegen naar Eindhoven voor onze voetbaltrip, dit keer naar Rome! We hebben een paar keer herteld, maar het is toch echt de 14ekeer, waarbij Marcel en ik het record hebben alles meegemaakt te hebben. Maar er is vast een aantal die ook al meer dan 10 x van de partij zijn geweest.
Dit keer bestond het gezelschap uit Marcel, Stefan, Michel, Herbert, Rene, Dennis, Roger, Bas, Bart, Koen, Jeroen, Roel en ikzelf. En als resume nog even de 13 vorige bestemmingen: Barcelona (2x), (Real) Madrid, Londen (Chelsea), Manchester (United), (Bayern) München, Liverpool, Valencia , (Atletico) Madrid, Manchester (City), Lissabon (Benfica), Barcelona, Turijn (Juventus) en nu dus (AS) Roma. Al een mooi rijtje. Bestemming volgend jaar staat eigenlijk ook al vast: Atletico Madrid met nieuw stadion.
Wat ook opvalt is dat Marcel Holidays steeds meer in detail alles minutieus voorbereidt. Boekten we vroeger nog een vlucht en een hotel, inmiddels is dat uitgebreid met parkeerplaatsen, taxi van vliegveld naar hotel, culinaire wandelingen, restaurants, fietstochten en eigenlijk alles wat op afstand kan. Deels logisch want het is niet eenvoudig om met 13 man enerzijds ’s ochtends nog te bedenken: wat zullen we gaan doen vandaag. Enkelen vinden een dag terras prima, maar de meerderheid wil toch graag iets doen in de stad. En met 13 man ’s avonds op de bonnefooi een tafel scoren gaat ook niet vanzelf. Anderzijds kan het natuurlijk ook dat we inmiddels 10-15 jaar ouder zijn, en de boel iets meer willen controleren en in de hand hebben. Past overigens wel bij mijn basishouding. Impulsiviteit is NOT my middle name. Koen deed vrolijk mee, en toonde trots zijn parkeerplaats boeking op het vliegveld Eindhoven. Wie anders dan Marcel constateert dat het een prachtige boeking is geworden, alleen een week te vroeg.
Eindhoven-Rome is natuurlijk prima te doen. 2 uurtjes vliegen, en via de vooraf geboekte taxi’s waren wij rond de middag al in ons hotel; 2 kamers voor 6-8 personen.
Na het inchecken vonden we zeer dichtbij een leuke tent, waar we nog regelmatig zouden terugkomen. Nu voor het eerste (heerlijke) biertje en een lunch. En daar begint altijd het grote bijpraten. Grootste gemende deler? Voetbal in het heden, volleybal in het verleden. Perikelen rond Roda JC zijn onderwerp van gesprek. Ajax natuurlijk. Fortuna en Emmen. Ja, aan tafel hebben we overal verstand van.
Eind van de middag stond een culinaire tocht op het programma. Met gids Marcello (Half Duits, half Italiaans). De man is volledig gewend Engels te praten met Nederlandse bezoekers, maar wat willen al die Limburgers?? Duits!!…. Nou, ik heb het meeste gelukkig verstaan. Leuke tocht en lekker ook. De slagerij met rijen worsten en hammen was ook zeer geslaagd. En de pasta als hoofdgerecht ook, er werden nog wat gedroogde tomaatjes bij gereserveerd die ze chili noemden. Nu, dat heb ik geweten, 1 hap en ik had de Etna in mijn keel. IJsje na was ook prima.
Een Braziliaanse bar werd het toen. Ik drink sowieso al minder dan de anderen, en vanwege de kleine heb ik de laatste 9 maanden nog minder gedronken en ook niet veel nachten helemaal doorgeslapen. Dus ik wilde wat goede nachten hebben. Kortom: ik sloeg de Mojito af. Ik herinner me nog dat Marcel zei: ik snap niet dat je geen lekkere Mojito neemt. Eentje had nog gekund, maar de meeste heren gingen tot 3 of misschien zelfs 4. Toen we eenmaal thuis waren lag Stefan verdacht snel op bed, en Marcel was nog stiller (is nog onheilspellender). De volgende ochtend ging er een schok door het gezelschap. Marcel ziek. Zal vast van het eten komen. Maar nú dan?! De grote organisator is (naar eigen appen) tijdelijk overleden. Wie neemt nu de honneurs waar. Marcel nam ondanks zijn misselijkheid nog wel de moeite om ons tegen 10 uur af te zetten bij de start van onze fietstocht met gids, om daarna terug te lopen (toch half uur heen en half uur terug).
De fietstocht was ook weer geslaagd. Tussen het drukke verkeer door langs de meeste hoogtepunten: Colloseum, Pizza Venezia, Piazza Navona, Trevi fontein, Pantheon. Elke keer goede uitleg en leuk werk zo fietsend door zo’n wereldstad. Na het afrekenen terug naar hotel. Lunchen en daarna onze voorrangstickets voor de St Pieter verzilveren! Marcel was weer wat opgeknapt en ging dus gewoon mee. Ben er natuurlijk enkele keren eerder geweest, maar wat een immense en puntgave kerk is dat toch. Ongelooflijk.
Gegeten bij Nannarella in ons wijkje (Trastevere). Heerlijk. Het ontspoorde nog bijna toen de dame die ons bediende (die natuurlijk 20 keer per dag wordt uitgedaagd door allerlei touristen) een beetje gevat reageerde op Stefan. En Dennis even daarna een Italian Coffee bestelde. Het kind wist niet precies wat hij bedoelde en wilde hem een gewone koffie geven. Een doodzonde. Dennis deed het ultieme qua agressie dat je dan kan doen. Hij zei: laat die koffie maar…..
Geen Mojito’s die avond, maar een paar biertjes op een gezellig pleintje, met optredens van een vuurspuwster/-jongleur en een komiek.
De zondag zou een lange dag worden. Er waren 2 doelen. Ergens Formule 1 kijken, en natuurlijk ’s avonds om half 9 de wedstrijd AS Roma – Parma.
Uitgebreid ontbeten (qua tijdsduur dan), en toen nog even Marcel enkele hoogtepunten laten zien die hij had gemist de vorige dag. Pantheon, Piazza Navona en natuurlijk de Trevi fontein. Niet te ver van Piazza Navona vonden we eerste een prima koffie tentje, en via hem ook een Irish Pub. Daar waren we om kwart over 12 en liepen we om kwart over 5 weer naar buiten. Heerlijk burger geluncht, voor het eerst 3 uur voorbeschouwing gezien op een F1 wedstrijd. Om 10 over 3 ging het los. Gave race om te zien, spektakel. Daarna terug naar het hotel, voor ID, omkleden en richting wedstrijd. AS Roma had nog een theoretische kans om Champions League te spelen en voor Parma stond er niets meer op het spel. Maar de wedstrijd ging maar om 1 ding. Het afscheid van Daniel de Rossi na 18 jaar AS Roma. De wedstrijd was eigenlijk grotendeels niet om aan te zien. Het werd 2-1, maar de concurrenten wonnen ook allemaal. De wissel van De Rossi in de 80eminuut luidde een zeer bijzonder en emotiioneel afscheid in.
Na de wedstrijd kwam het afscheid pas goed om gang, met fragmenten uit het verleden etc. Iedereem, maar dan ook iedereen, bleef in het stadion zitten. Zeer indrukwekkend. Er stond een rij van alle spelers en staf in het veld, en toen kwam De Rossi zelf het veld op onder luid gejuich, gejoel en gezang. De omhelzing met de eerste in de rij duurde al 30 seconden, en dat was het moment dat enkelen van ons dachten: dit kin wel eens nog heel lang duren. Dus een man of 8 van ons begon de uitgang te zoeken, konden nog even rustig plassen en liepen zo’[n beetje als enige het parkeer-/buitenterrein van het stadion op.
Een taxi gevonden was dus zo gebeurd en rond 11 uur ’s avonds reden 4 van ons met een noodgang op zijn Playstations door de stad. Mario Kart deed het Marcel aan denken. In no time stonden we weer voor het hotel. Inmiddels was het onheilspellend bericht gekomen dat Rene zijn ID was verloren. Iedereen ging in de denkmodus hoe we ervoor konden zorgen dat hij de volgende ochtend wel het vliegtuig in kon. We hadden er een beetje een hard hoofd in, en doe maar eens aangifte na elven ‘s avonds. De eerste groep ging rond half 12 naar binnen, en een uurtje later volgens mij kwam de rest, inclusief Rene, die hem nog steeds kneep.
Kwart voor 5 de wekker. Ja je leest het goed, kwart voor 5. Half 6 de taxi, rond 6 uur op het vliegveld voor onze vlucht op 7.20. Rene ging naar de Ryanair balie, maakte melding van de verloren ID en kreeg een formuliertje waarmee hij zo mee kon vliegen. No problem dus. Vlucht vertrok op tijd. En via OV was ik voor de middag weer in Nijmegen! Na enkele momenten beginnen de eerste dank-appjes binnen te stromen. Richting de groep en natuurlijk richting de grote organisator Marcel. Gaaf is het dan ook nog te lezen dat Roger bij thuiskomst hoort dat hij aan een nieuwe functie mag beginnen!
